کوبودو (古武道) به معنای "راه رزمی باستانی"، یک اصطلاح عمومی برای هنرهای رزمی سنتی اوکیناوا، ژاپن است. برخلاف هنرهای رزمی بدون سلاح مانند کاراته، کوبودو بر استفاده از سلاح‌های مختلف تمرکز دارد. این سلاح‌ها معمولاً توسط مردم اوکیناوا برای دفاع شخصی و جنگ استفاده می‌شدند.
تاریخچه کوبودو عمیقاً با تاریخچه خود اوکیناوا در هم تنیده است. در دوران فئودالی، مردم اوکیناوا از حمل شمشیر منع شده بودند، که این امر باعث شد تا آنها مهارت‌هایی را در استفاده از سلاح‌های بداهه مانند ابزارهای کشاورزی و وسایل خانگی توسعه دهند. با گذشت زمان، این سلاح‌ها تطبیق داده شده و به ابزارهای رزمی مؤثر تبدیل شدند.
برخی از رایج‌ترین سلاح‌های مورد استفاده در کوبودو عبارتند از:
- (Bo-棒): چوب بلند
- (Sai-釵): سلاح چنگال‌مانند سه شاخه
- (Tonfa-トンファ): چماق کوتاه با دسته‌ای عمود بر آن
- (Kama-鎌): داس
- (Nunchaku-ヌンチャク): دو چوب متصل به هم با یک زنجیر
- (Surujin-スルジン): طناب بلند با وزنه‌هایی در هر انتها
کوبودو عمدتاً از طریق سنت شفاهی و آموزش‌های مخفی در خانواده‌ها و قبیله‌ها منتقل می‌شد. تا قرن 20 بود که کوبودو شروع به کسب شناخت و محبوبیت گسترده‌تر کرد. استادانی مانند تایرا شینکن و چوجون میاگی نقش‌های کلیدی در حفظ و ترویج این هنرهای رزمی باستانی ایفا کردند.
امروزه، کوبودو در سراسر جهان تمرین می‌شود و به تمرین‌کنندگان فرصتی منحصر به فرد برای ارتباط با تاریخ و فرهنگ غنی اوکیناوا، در کنار توسعه مهارت‌های عملی دفاع شخصی و نظم ذهنی، ارائه می‌دهد.
